Kapłaństwo

SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ – KAPŁAŃSTWO

Sakrament święceń (łac. ordinatio) popularnie nazywany sakramentem kapłaństwa jest także sakramentem posługi apostolskiej. Należy on, obok sakramentu małżeństwa, do grupy sakramentów w służbie komunii. Jest zatem nastawiony na zbawienie innych ludzi; opiera się na służbie innym, dzięki czemu przyczynia się również do zbawienia osobistego.

Sakrament święceń obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat. Przy czym pojęciem kapłan określa się wyłącznie biskupów i prezbiterów, a nie diakonów. Warto też dodać, że diakonat nie jest równoznaczny przyjęciu sakramentu kapłaństwa, w przeciwieństwie do prezbiteratu i episkopatu. Ta pewna rozbieżność w nazewnictwie jest związana w znacznym stopniu z istnieniem diakonatu stałego, który w tym przypadku nie poprzedza święceń prezbiteratu, jak ma to miejsce w formacji seminaryjnej. Zadaniem diakona jest służba i pomoc kapłanom. Święcenia biskupie (sakra biskupia) są natomiast pełnią sakramentu święceń.

Włączenie do stanu kapłaństwa (stanu biskupów, prezbiterów i diakonów) dokonuje się na mocy obrzędu ordinatio, który jest aktem religijnym i liturgicznym. Słowo ordinatio jest tożsame z konsekracją, błogosławieństwem bądź właśnie z sakramentem. Akt sakramentalny jest równoznaczny z udzieleniem daru Ducha Świętego; daje „świętą władzę” (sacra potestas). Władza ta nie pochodzi od ludu, ale od samego Jezusa Chrystusa. Znakiem konsekracji jest włożenie rąk przez biskupa i modlitwa konsekracyjna nad kandydatem.

Kościół głosi, że obok kapłaństwa urzędowego (hierarchicznego), cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska; mówi o kapłaństwie wspólnym wszystkim wiernych. Różnią się one jednak co do istoty. O ile kapłaństwo wspólne wiernych realizuje się przez rozwój własnej łaski chrztu i przez życie według Ducha, to kapłaństwo urzędowe służy kapłaństwu wspólnemu, przyczyniając się do rozwoju łaski chrztu wszystkich chrześcijan. Jest ono jednym ze narzędzi, przy pomocy których Chrystus ciągle buduje i prowadzi swój Kościół:

Jest więc jeden i ten sam Kapłan, Chrystus Jezus, którego najświętszą Osobę zastępuje kapłan. Ten ostatni bowiem dzięki konsekracji kapłańskiej upodabnia się do Najwyższego Kapłana i posiada władzę działania mocą i w osobie samego Chrystusa (virtute ac persona ipsius Christi). (Pius XII, enc. Mediator Dei.)

Kapłaństwo ma charakter służebny. Jest skierowane zarówno ku Chrystusowi, jak i ku ludziom: kapłaństwo urzędowe reprezentuje Chrystusa wobec zgromadzenia wiernych, jednocześnie reprezentując zgromadzenie wiernych wobec Boga, gdy zanosi do Niego modlitwę całego Kościoła oraz składa ofiarę eucharystyczną.

Celebracja święceń powinna odbywać się w obecności wiernych, w katedrze, najlepiej w niedzielę lub święto nakazane, i powinna mieć uroczysty charakter. Święcenia są udzielane w ramach liturgii eucharystycznej. Dla wszystkich trzech stopni święceń istotny jest ten sam obrzęd, mianowicie włożenie rąk przez biskupa na głowę wyświęcanego, a także specjalna modlitwa konsekracyjna, będąca prośbą do Boga o wylanie Ducha Świętego i udzielenie Jego darów dostosowanych do posługi, do której kandydat jest wyświęcany. Sakrament jest udzielany przez biskupów, gdyż są oni nazywani następcami Apostołów.

Sakrament święceń nie może być powtarzany ani udzielany tylko na pewien czas. Przy czym istnieje możliwość (z ważnych powodów) zwolnienia osoby wyświęconej z obowiązków i funkcji związanych ze święceniami; może ona również otrzymać zakaz ich wykonywania (suspensa – zawieszenie w czynnościach).

Powołani do służby Bożej z naszej parafii zostali:

1. s. Sara Natalia Demkowicz – serafitka
2. Ks. Sebastian Dziedzic – diecezja sandomierska
3. Ks. Piotr Dzierżak MS
4. Ks. Marek Gubernat MSF
5. Ks. Marcin Hejman – diecezja sandomierska
6. s. Angelika Beata Kawa – felicjanka
7. Ks. Kamil Kojder – diecezja rzeszowska
8. Ks. Władysław Kret – diecezja rzeszowska
9. Ks. Michał Piętka – diecezja rzeszowska
10. Ks. Roman Trzeciak – archidiecezja przemyska
11. s. Małgorzata Katarzyna Wilk – felicjanka

ZASADY PRZYJMOWANIA DO WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO W RZESZOWIE

DO WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO mogą wstępować kandydaci, którzy ukończyli szkołę średnią i zdali maturę. Powinni być ludźmi wiary odczytującymi w sobie głos powołania do kapłaństwa. Winni posiadać zdolności intelektualne wystarczające do odbycia studiów filozoficzno-teologicznych, cieszyć się dobrą opinią, czuć się zupełnie wolnymi w podejmowaniu decyzji o wstąpieniu do Seminarium, cieszyć się dobrym zdrowiem fizycznym i psychicznym. 

Kandydat ubiegający się o przyjęcie do Seminarium powinien:

1. Odbyć rozmowę kwalifikacyjną z Księdzem Rektorem WSD (lub wskazanym przez niego zastępcą). Kandydat proszony jest o wcześniejsze, telefoniczne uzgodnienie spotkania kwalifikacyjnego z Rektorem (nr telefonu: 503 547 699, e-mail: pietrusiakp@yahoo.fr)
   
2. Przedstawić w Rektoracie WSD w Rzeszowie następujące dokumenty:

• Własnoręcznie napisana prośba kandydata, skierowana do Ks. Rektora, o przyjęcie do Seminarium
• Własnoręcznie napisany życiorys
• Świadectwo maturalne (o ile egzamin ten był zdawany w latach poprzednich. Kandydaci zdający egzamin dojrzałości w bieżącym roku, świadectwa maturalne dostarczą po zdaniu egzaminu wstępnego)
• Świadectwo ukończenia szkoły średniej
• Świadectwo Chrztu
• Świadectwo Bierzmowania
• Opinia Księdza Proboszcza
• Opinia Księdza katechety ze szkoły średniej
• Zaświadczenie lekarskie o zdatności kandydata do podjęcia studiów
• 5 zdjęć fotograficznych (do celów urzędowych)

3. Zdać egzamin wstępny, który obejmuje:

• Egzamin pisemny z języka polskiego
• Egzamin ustny z wiedzy religijnej
• Spotkanie z lekarzem
• Rozmowa z Księdzem Rektorem      

W przygotowaniu do egzaminu wstępnego z wiedzy religijnej należy uwzględnić:

• Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego
• Znajomość Ewangelii według św. Marka

Egzamin odbywa się w budynku Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie, ul. Witolda 11a w dwóch terminach:

• Zasadniczy: sobota 22 czerwca 2019 r. godzina 9.00
• Dodatkowy: sobota 31 sierpnia 2019 r. godzina 9.00