Święcenie pokarmów w DK Pobitno
Święcenie pokarmów w Domu Kultury. Skąd taki zwyczaj?
Jednym z ważniejszych zwyczajów wielkanocnych jest święcenie pokarmów, które pojawią się później na stole w niedzielę zmartwychwstania. Wierni przychodzą do Kościoła lub budynku parafialnego i właśnie tam odbywa się poświęcenie. Ale na Pobitnym ten zwyczaj jest praktykowany także w Domu Kultury. Dlaczego?
Zanim powstały parafie i kościoły na Pobitnie i Załężu, mieszkańcy tych dwóch wsi (a później osiedli Rzeszowa) należeli do parafii farnej. I właśnie do kościoła w centrum miasta udawała się większość mieszkańców na niedzielne msze i różne nabożeństwa. Odległość do kościoła parafialnego była jednak dosyć duża – szczególnie dla mieszkańców Załęża. I w Wielką Sobotę, to ksiądz przyjeżdżał do Pobitna i Załęża i święcił pokarmy.
– Dobrze to pamiętam – powiedział nam Kazimierz Walat, mieszkaniec osiedla Pobitno. – Po księdza Stączka jechała specjalna bryczka. Ksiądz przyjeżdżał na Pobitno i na Załęże i święcił pokarmy.
– Samo święcenie odbywało się w różnych miejscach: na placu w miejscu, gdzie dzisiaj stoi Dom Kultury a po jego wybudowaniu przed nim (wcześniej była w nim remiza strażacka a jeszcze wcześniej stała w tym miejscu karczma). Święcono pokarmy także na działce pani Woźniak przy ul. Konfederatów Barskich – wspomina Stefan Gliwa. – A po księdza najczęściej jeździł pan Grzesik. Przyjeżdżali różni księża, m. in. ks. Stączek i ks. Bal.
Pomimo, że od 1995 roku istnieje parafia Pobitno, zwyczaj święcenia pokarmów w Domu Kultury nadal jest kultywowany.
Adam Napiórkowski www.dzielnica.rzeszow.pl
ks. Jan Stączek (1902-1989) – katecheta, kapelan wojskowy, duszpasterz
Ks. Jan Stączek urodził się 3.07.1902 r. w Posadzie Jaćmierskiej, zmarł 11.02.1989 r. w Rzeszowie. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu w 1927 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1927-1930 pełnił posługę wikariusza w Strzyżowie, a następnie wikariusza i katechety w Przemyślu (1930-1935) oraz w Jarosławiu (od 1935 r.). Od września 1939 r. był kapelanem 144. szpitala polowego w Przemyślu.
Po opuszczeniu kraju został internowany wraz z Wojskiem Polskim na Węgrzech, gdzie od września 1940 r. sprawował funkcję katechety w Polskim Gimnazjum w Balatonboglár. Od maja 1941 r. został kierownikiem Katolickiego Duszpasterstwa nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech. Aktywnie uczestniczył w akcji ratowania Żydów. Po wojnie wrócił do Jarosławia. W 1949 r. został mianowany administratorem, a następnie proboszczem parafii farnej w Rzeszowie. W 1954 r. został przez władze państwowe usunięty ze stanowiska. Powrócił na nie od stycznia 1957 r. Sprawował funkcję wicedziekana (1959-1967) i dziekana dekanatu Rzeszów (1967-1983). W 1978 został odznaczony godnością protonotariusza apostolskiego(infułata).
Był wielkim patriotą. Wspierał strajk chłopski w 1981 r. w siedzibie b. WRZZ w Rzeszowie, zapewniając opiekę duszpasterską jego uczestnikom. W stanie wojennym (od grudnia 1981 r.) organizował pomoc materialną i duszpasterską dla internowanych w Załężu. Od 13 stycznia 1982 r. wprowadził w rzeszowskiej farze comiesięczne Msze św. za Ojczyznę. W porozumieniu z podziemną „Solidarnością” patronował rzeszowskim uroczystościom rocznicowym i patriotycznym.
Ks. infułat Jan Stączek ma swoją ulicę w Rzeszowie-Załężu, gdzie budował kościół i był pierwszym proboszczem. / http://jacmierz.przemyska.pl
Pochowany na cmentarzu komunalnym Pobitno: sektor X, rząd 10, nr. grobu 19.
