Niedziela Świętej Rodziny
W pierwszą niedzielę po Bożym Narodzeniu Kościół katolicki obchodzi Niedzielę Świętej Rodziny.
Święto to zaczęto obchodzić w różnych krajach począwszy od XVIII wieku a zatwierdził je papież Leon XIII. Natomiast decyzją papieża Benedykta XV zaczęto je obchodzić w całym Kościele.
Święto św. Rodziny po raz pierwszy ustanowił 4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kard. Bausa, arcybiskupa Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący „kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej”.
Teksty liturgiczne na święto Najświętszej Rodziny ułożył papież Leon XIII. Jego dziełem również są przepiękne hymny kościelne, przeznaczone na ten dzień. Czytania tak są dobrane, by wyakcentować biblijne sceny, w których występuje rodzina. Teksty Pisma Świętego podkreślają równocześnie obowiązki członków rodziny.
Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae). W Liście Episkopatu Polski do wiernych z dnia 23 października 1968 r. czytamy: „Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny – ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina podobnie jak Rodzina Nazaretańska jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi”.
Święta Rodzina
Święta Rodzina jest najbardziej znaną rodziną na całymi świecie: Jezus Chrystus, Najświętsza Maryja Panna oraz Święty Józef są Patronami wielu ludzi.
Ewangelie nie wspominają dzieciństwa Maryi – mówią o niej dopiero w chwili Zwiastowania. Wiemy, że Maryja mieszkała w Nazarecie wraz z poślubionym jej świętym Józefem. To właśnie tam nastąpiło Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny oraz poczęcie za sprawą Ducha Świętego.
Święty Józef, jest postacią, o której Pismo Święte wspomina jedynie kilka razy. Należał do rodu Dawida, nie posiadał żadnego majątku – zajmował się stolarstwem i pracował jako cieśla.
Z kolei pierwsze wzmianki o Świętej Rodzinie znajdują się w Ewangelii według św. Łukasza, gdzie czytamy o tym, że udaje się ona z Nazaretu do Betlejem aby dać się zapisać w spisie ludności. W Piśmie świętym czytamy dalej, że Maryja była brzemienna i kiedy dociera wraz z Józefem na miejsce, okazuje się, że nie ma dla nich miejsca, gdzie mogliby się zatrzymać, przenocować i odpocząć. Po ludzku sytuacja jest trudna: kobieta w stanie błogosławionym, po długiej i meczącej podróży, tuż przed porodem, znajduje swoje miejsce w grocie, pomiędzy zwierzętami. To tu rodzi się Zbawiciel, tu pastuszkowie, a po nich trzej Mędrcy ze Wschodu składają hołd małemu Jezusowi. W historię Świętej Rodziny wpisana jest również ucieczka do Egiptu spowodowana zagrożeniem życia Jezusa ze strony Hero- da, a potem proste życie w Nazarecie, znalezienie 12-letniego Syna w świątyni, który zagubił się Rodzicom w święto Paschy.
Kolejne lata życia Świętej Rodziny są otoczone tajemnicą, nie wiemy kiedy umiera święty Józef, nie znamy wielu szczegółów z ich historii. Potem na pierwszy plan wybija się publiczna działalność Jezusa, Jego nauczanie, męka, śmierć i Zmartwychwstanie.
Analiza życia Świętej Rodziny z typowo ludzkiego punktu widzenia, mogłaby zrodzić przekonanie, że życie Jezusa, Maryi i Józefa było nacechowane doświadczeniami, troskami, ubóstwem, prześladowaniem. Tymczasem nie jest to równoznaczne z nieszczęściem. Święta Rodzina nie wiązała swego szczęścia z bogactwem, codziennymi wy- godami czy z przemijającą chwałą. Opierała się tylko na Bogu jako fundamencie ich życia.
W podobny sposób powinna postępować współczesna rodzina chrześcijańska, zdobywając świętość przez rozwijanie cnót w takich warunkach życia, w jakich się znajdują. Oczywiście nie jest to zada- nie proste, ale możliwe do wykonania, gdy korzystaniu z dóbr światowych towarzyszyć będzie świadomość, że prawdziwe źródło szczęścia dla człowieka dokonuje się przez realizacje Bożych planów.
„Świętość w rodzinie – czytanki na nabożeństwa majowe” – Wyd. Archidiecezji Przemyskiej 2024
